W efekcie tych zaburzeń, rozwój dziecka odbywa się w sposób specyficzny.
Ta specyfika rozwoju charakteryzuje się trudnościami w obszarach komunikacji i interakcji społecznej z towarzyszącymi wzorcami zachowań powtarzalnych.
Autyzm u każdego przejawia się trochę inaczej pod względem intensywności występowania zaburzeń. Mogą to być bardzo poważne problemy takie jak izolowanie się dziecka, unikanie kontaktu z innymi, brak mowy. Autyzm może też przejawiać się w sposób mało nasilonych trudności, zwykle związanych z rozumieniem i adekwatnym reagowaniem w sytuacjach społecznych, problemami z rozumieniem emocji i zachowań innych ludzi, ograniczaniem się tylko do stałych schematów zachowania i oporem wobec zmian.
Zaburzenia ze spektrum autyzmu mają bezpośredni wpływ na jakość życia i umiejętności samodzielnego radzenia sobie z sytuacjami życia codziennego. Dziecko z zaburzeniami ze spektrum autyzmu pozostawione bez pomocy, bez terapii, nie radzi sobie dobrze w kontaktach z innymi ludźmi. Na bazie negatywnych doświadczeń społecznych u osób z autyzmem mogą rozwijać się wtórnie problemy jak zaburzenia lękowe czy depresja.
Niezwykle ważna jest wczesna diagnoza i rozpoczęcie terapii. Wczesna interwencja terapeutyczna to szansa na samodzielność dziecka i dobre funkcjonowanie w przyszłości.
Aktualnie badania mówią, że nie ma jednej przyczyny autyzmu, tak jak nie ma jednego rodzaju autyzmu. W ciągu ostatnich lat znaleziono szereg zmian w genach u osób z ASD. Badania zidentyfikowały ponad sto genów ryzyka autyzmu. W większości przypadków powodem autyzmu jest połączenie ryzyka genetycznego z czynnikami środowiskowymi, które mają wpływ na wczesny rozwój mózgu.